της Γερμανίας μοιράζεται μεταξύ της υψηλής τέχνης της διεθνούς πολιτικής και της εξίσου υψηλής τέχνης της ανθρώπινης προσφοράς και της απλότητας στην καθημερινή του ζωή.
Γιός ξυλουργού και εργάτριας εργοστασίου, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν, και ξεκινώντας από χαμηλά στo Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας -υπήρξε μεταξύ άλλων και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Γκέρχαρντ Σρέντερ- κατάφερε τελικά να ανέβει στην ηγεσία του SPD, όντας πλέον υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού υπό την Μέρκελ.
Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην γερμανική εφημερίδα Märkische Allgemeine Zeitung, ο Γερμανός πολιτικός δείχνει πρώτα απ' όλα το ανθρώπινο πρόσωπό του, απαντώντας σε ερωτήσεις που άπτονται της προσωπικής του ζωής χωρίς να αποκλείει κανένα θέμα προς συζήτηση. Μιλά για πράγματα τα οποία δεν είναι ευρέως γνωστά στο κοινό (πολύ δε περισσότερο στο κοινό εκτός Γερμανίας), δείχνοντας ότι πίσω από το αυστηρό παρουσιαστικό και την τυπική γερμανική υπεροψία στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, υπάρχει ένας χαρισματικός άνδρας με πλήρη επίγνωση των καιρών αλλά και των απαιτήσεων που θέτουν πράγματα πιο απλά και καθημερινά, όπως ο ρόλος του συζύγου και του πατέρα.
Ερωτώμενος για παράδειγμα πώς αντιμετωπίζει το κλείσιμο της έκτης δεκαετίας της ζωής του στις 5 Ιαναουαρίου του 2016, απαντά με αρκετή δόση χιούμορ ότι σίγουρα είναι κάτι πρωτόγνωρο, όμως θα πρέπει να το συνηθίσει. Πώς όμως αντέχει τόσες ώρες πτήσεων στα ταξίδια του ανά τον κόσμο, τον ερωτά ο δημοσιογράφος. «Δεν με ενοχλεί» απαντά ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, «έχω συνηθίσει με το jet lag, συνήθως εκμεταλλεύομαι τον χρόνο στο αεροπλάνο για να πάρω έναν καλό ύπνο. Δεν χρειάζομαι πάνω από πέντε με έξι ώρες ξεκούρασης. Κοιμάμαι με διαλείμματα, στο αυτοκίνητο, στο αεροπλάνο, όπου μπορώ να κερδίσω λίγο χρόνο».
Στην συνέχεια ο δημοσιογράφος τον ρωτά πως εξελίσσεται η υγεία του μετά την δωρεά που έκανε στην γυναίκα του του ενός νεφρού του. «Και οι δυο πηγαίνουμε αρκετά καλά. Πρόσφατα γιορτάσαμε την πέμπτη επέτειο από την εγχείρηση. Έπειτα από πέντα χρόνια, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν μία πολύ καλή απόφαση».
Μένοντας στην οικογένειά του, ο δημοσιογράφος δεν διστάζει να τον ρωτήσει για την κόρη του, η οποία πέρασε πρόσφατα έναν χρόνο στην Παλαιστίνη, και για το αν η γνώμη της έχει επηρεάσει καθόλου τον πατέρα της. Ο Στάινμαγερ είναι ξεκάθαρος στην απάντησή του: «Και οι δύο πιστεύουμε ότι η λύση των δύο χωριστών κρατών είναι η μόνη διέξοδος για να υπάρξει λύση στην Μέση Ανατολή».
Ο πόλεμος στη Συρία και το μεταναστευτικό
Στην συνέχεια η συνέντευξη στην Märkische Allgemeine Zeitung παίρνει ένα πιο πολιτικό χαρακτήρα, καθώς ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών ερωτάται γιατί παρά την επιμονή σε πολιτική λύση στην Συρία, τελικά αποφασίζεται η συμμετοχή σε πολεμικές δραστηριότητες. «Δεν είναι αυτή ολόκληρη η αλήθεια. Δεν είπα ποτέ ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα σε στρατιωτικό επίπεδο, το αντίθετο μάλιστα, ενάμισι χρόνο πριν είχα πει ότι δεν θα έχουμε καμία αξιοπιστία αν δεν συμμετέχουμε σε στρατιωτική δράση».«Εκείνη την εποχή, σε μία επίσκεψη στο βόρειο Ιράκ, είχα δει τις γυναίκες, οι άνδρες των οποίων είχαν σκοτωθεί ή αποκεφαλιστεί από τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους, να πωλούνται ως πόρνες. Είναι προφανές ότι δεν είναι αρκετό να δώσουμε σ' αυτούς τους ανθρώπους ένα σακί με ρύζι και μία ζεστή κουβέρτα. Είναι γεγονός όμως ότι το Ισλαμικό Κράτος έχασε το ένα τέταρτο της περιοχής που είχε κατακτήσει εξαιτίας των αεροπορικών βομβαρδισμών και των έντονων πιέσεων από τους Κούρδους μαχητές Πεσμεργκά, τους οποίους εφοδιάζουμε με όπλα αλλά και τους εκπαιδεύουμε».
Όμως ο πόλεμος στην Συρία συνεχίζεται, λέει ο δημοσιογράφος, και ρωτά τον Στάινμαγερ πού πρόκειται να οδηγήσει αυτό. «Το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε την πρόταση να ξεκινήσουν συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός, κάτι που δίνει μία μικρή ελπίδα. Φυσικά δεν υπάρχει καμία ελπίδα για επιτυχία. Το σημαντικό όμως είναι ότι καταφέραμε να φέρουμε όλα τα μέρη σε ένα τραπέζι, και αυτό από μόνο του είναι μεγάλη επιτυχία»
Στην συνέχεια, ο Γερμανός ΥΠΕΞ ερωτάται για τις ροές των προσφύγων στην Ευρώπη, και το πώς αυτό οδηγεί αρκετές χώρες προς την άκρα δεξιά. «Οι ροές των προσφύγων στην Ευρώπη είναι το μεγαλύτερο stress test που αντιμετώπισε ποτέ η ΕΕ. Το προσφυγικό δεν είναι μόνο ένα γερμανικό πρόβλημα, αλλά κυρίως ευρωπαϊκό. Μακροπρόθεσμα δεν είναι σωστό μόλις 4 με 5 χώρες να αναλάβουν την ευθύνη να φιλοξενήσουν αυτούς τους ανθρώπους. Πρέπει να υπάρξει μια πιο δίκαιη κατανομή. Εμείς δεν μπορούμε να φιλοξενούμε ένα εκατομμύριο νέους πρόσφυγες κάθε χρόνο στη Γερμανία. Πρέπει να μειωθεί ο αριθμός. Όμως δεν υπάρχει μια απλή λύση για να γίνει αυτό. Χρειάζεται να γίνουν συμφωνίες με όλες τις χώρες για τις επιστροφές των προσφύγων αλλά και την προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ.
Κλείνοντας την συνέντευξη, ο δημοσιογράφος της Märkische Allgemeine Zeitung, ρωτά αν μπορεί ακόμα η Συνθήκη Σένγκεν να σωθεί. Ο Στάινμαγερ επισημαίνει το αυτονόητο: «Μπορούμε να κάνουμε τα εσωτερικά σύνορα να μην έχουν καμία σημασία, αν ενισχύσουμε τα εξωτερικά μας σύνορα. Το πρόβλημά μας είναι ότι αφαιρέσαμε όλα τα σημεία ελέγχου στα εσωτερικά σύνορα χωρίς να αυξήσουμε τα μέτρα στα εξωτερικά μας σύνορα. Αυτό πρέπει να κάνουμε τώρα. Και πρώτα απ' όλα σε συνεργασία με την χώρα-κλειδί για την μετανάστευση, δηλαδή την Τουρκία».
from FIMOTRO http://ift.tt/1NM0MJs
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου